Hoe het begon

Luc is altijd taalvaardig geweest in zijn job als manager en ook daarna zat hij in verenigingen in onze gemeente.

Tot ik vond dat die vergaderingen steeds korter werden , en hij soms gewoon niet ging zonder een echte reden. En na een tijd hij het voor bekeken hield? Toen zijn bij mij de vraagtekens begonnen, zo kende ik hem niet.

Kort daarna kwamen thuis de frustraties van woorden niet vinden. Hij zat de krant te lezen en wou mij iets vertellen maar de woorden kwamen niet. Hij werd steeds lastiger, tot ik die frustraties beu was en ik wou dat hij zich liet onderzoeken ..Owee, dat was de vinger op de wonde leggen! Maar omdat ik iemand ben die niet opgeeft en ik maar bleef herhalen en herhalen zijn we toch bij de huisarts geraakt. Ook daar die ontkenning dat er iets meer zou kunnen zijn, het lag aan mij, ik zag dingen die er niet waren. Ik ben dan zelf met de huisarts gaan spreken en heb uiteindelijk toch een doorverwijzing gekregen voor Neurologie in het ziekenhuis in Halle.

Zelfvoldaan en vol overtuiging dat dit zinloos was en het aan mij lag zijn er dan toch onderzoeken gestart. Steeds opnieuw vond men ook niets, geen enkele aanwijzing . Dit duurde zo ongeveer twee jaar. Een helse periode voor mij, ik zag wat ik zag, en niet alleen woorden zoeken, ook verwarring en verandering in zijn Zijn.

Goed eindelijk die verlossende diagnose, Frontotemporale dementie… En nu?

wordt vervolgd…